Του Σπύρου Μαργέτη
Συνεχίζεται με επιτυχία και μεγάλη επισκεψιμότητα η έκθεση του συμπολίτη μας Απόστολου Κούστα στη Λευκάδα με τίτλο «Εναγκάλιση». Συνοψίζουμε εδώ την εμπειρία μας από την επίσκεψή μας στην έκθεση αλλά και διάφορες συζητήσεις που είχαμε κατ’ ιδίαν με τον καλλιτέχνη.
Το έργο βασικά χαρακτηρίζεται από φώς, αισιοδοξία ζωής και προπαντός ομορφιά. Κάθε γραμμή που «τραβάει» το χέρι του Κούστα έχει τη σφραγίδα της ομορφιάς, τη σφραγίδα του ταλέντου του. Το έργο καθαυτό φαίνεται να συμπεριλαμβάνει διαφορετικές φάσεις της δουλειάς του. Υπάρχουν έργα με καθαρά, αρχέγονα, σύμβολα και αχνές μορφές. Άλλα, πιο πρόσφατα, δίνουν την έμφαση όχι στη μορφή αλλά στη δύναμη του χρώματος και των άμορφων-μορφών! Όλα όμως χαρακτηρίζονται από μια οικουμενική, όχι τοπική, διάσταση. Ο «σκοπός» τους είναι καθαρός: η διάχυση αισθητικού περιεχομένου υψίστης ποιότητας, η «ποιοτική μεταβολή» όπως λέει ο ίδιος. Ο σκοπός αυτός έχει επιτευχθεί απόλυτα. Όσο αφηρημένο και εάν ακούγεται αυτό, τόσο πραγματικό, και αναγκαίο, είναι για την εποχή μας.
Επίσης καθαρό είναι ότι ο καλλιτέχνης «λείπει»: τα έργα-παιδιά του στέκονται χωρίς την αναφορά στο δημιουργό του ή όπως θα έλεγε και ο ίδιος, έχουν «αυταξία». Η θεματογραφία του πηγάζει μέσα από τη ζωή και τις πραγματικές ανάγκες, έτσι όπως τις αντιλαμβάνεται ο καλλιτέχνης, ο οποίος σαν αποσπασμένος παρατηρητής «κοιτάζει» τη κοινωνία και τη ροή της.
Γιατί όμως είναι η λέξη «Εναγκάλιση» που διάλεξε ο καλλιτέχνης για να συνοψίσει τη παρουσίαση αυτή; Εναγκάλιση: αγκαλιά σε ένα. Η λέξη κατανοούμε ότι είναι συνώνυμο της «αγάπης» χωρίς όμως να κουβαλάει πάνω της το κουρελιασμένο πλέον νόημα αυτής της λέξης. Επίσης η εναγκάλιση υπονοεί ενέργεια:
- Κάποιος κάνει μια πρώτη κίνηση και ανοίγει τα χέρια του, ανοίγοντας ταυτόχρονα το εαυτό του και έτσι παραμένοντας ευάλωτος.
- Κάποιος αναγνωρίζει την θεμελιώδη ενότητα της ανθρωπότητας και της ζωής γιατί αντιλήφθηκε ότι όλοι μοιραζόμαστε κοινό συνειδησιακό περιεχόμενο.
- Κάποιος εμβαθύνει στο νόημα του δελφικού «γνώθι σαυτόν».
- Κάποιος ανοίγει την καρδιά του σταματώντας το ατέρμονο και ανόητο τιτίβισμα του μυαλού του με τους μικρο-μπακάλικους υπολογισμούς του (όλοι τους φυσικά γύρω από το προσωπικό κέρδος)
Ο Κούστας έκανε το πρώτο βήμα με λάβαρο την ομορφιά και την πέραν-του-μυαλού καθαρή λογική. Το έργο του έχει το άγγιγμα του οικουμενικού, του απείρου και του άχρονου. Θα παραμείνει, όπως λέει και η φράση που αποδίδεται στον MarcusManilius: «Longa per assiduamcomplexisaeculacuram» (Εν) αγκαλιασμένο στην συνεχή φροντίδα της αιωνιότητας!
