Της Αγγελικής Ματσαιδώνη
Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου, με το πρώτο “ντριν” ξαφνικά όλα αλλάζουν, σαν να αποκτούν ξανά όλα ζωή, οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια οι πλατείες, οι στασεις των λεοφωρείων. Κάτι ξαφνικά πνέει αλλιώτικο. Οι δρόμοι της πόλης ζωντανεύουν απο το πρωί, Φωνές, κόρνες, ποδήλατα, βιασύνη, αγωνία.
Οι μαμάδες δε? κυρίως οι φρέσκες…αυτές που το βλαστάρι (χνουδωτο ακόμα) περνάει πρώτη μέρα την πόρτα του σχολείου – του μεγάλου, του κανονικού σχολείου, βαθιά συγκινημένες, κατευθείαν για καφεδάκι να το ευχαριστηθούν μιάς και το μαντρώσαν στο σχολείο.
Τα ποδήλατα έξω απο τις αυλές των σχολείων παραταγμένα, χάρμα οφθαλμών, άλλα φρεσκοαγορασμένα άλλα στολισμένα με λουλούδια και καλάθια και άλλα τσακισμένα απο τις κόντρες και τις σούζες στο ρίνγκ του πρόιμου ανδρισμού, (πλάκα που έχει). Τα κορίτσια (θεός φιλάξει) ολόκληρες γυναίκες απο το γυμνάσιο κιόλα, δε πιάνονται αυτά τα θυληκά πλέον, όπως οι εποχές που έχουν μείνει δύο μονάχα, καλοκαιρι – χειμώνας ΤΕΛΟΣ, ” τι κρίμα”.
ΚΙ ομώς, την ίδια αυτή ώρα τις μέρες του καλοκαιριού όλα ήταν πιο βαρετά χωρίς όλα αυτά τα νιάτα γύρω μας. Πόσο ζωή κρατούν τα παιδιά μέσα τους και πόσο διατεθειμένα είναι να τη σκορπίσουν ανέμελα γύρω τους, ας το δουμε και ας το εκτιμήσουμε.
Όλοι λοιπόν στις επάλξεις για την νέα σχολική χρονιά. Εεεεε και τι με αυτό??? θα αναρρωτηθεί εύλογα ο καθείς μας? Κι όμως, παρατηρώντας την πόλη όλους αυτούς τους μήνες που τα σχολεία ήταν κλειστά και το νεανικό υλικό της έλλειπε από την καθημερηνότητα, όλα ήταν πολύ διαφορετικά. Διαφορετικά με αρνητικό πρόσημο βεβαίως, γιατί τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη ζωντάνια της νιότης μιας πόλης ,ούτε ο τουρισμός, ούτε οι εκδηλώσεις, ούτε κτλ κτλ κτλ. Και πως να αντικατασταθεί εξ΄άλλου η νιότη ? η φρεσκάδα? η ζωντάνια? που ξεχύνεται στους δρόμους ( κρυφούς και μή ). Γιατί και η νιότη που στριμέχνετε στα σκοτεινά την ίδια αξία έχει, ο τρόπος αλλάζει μη γελιόμαστε.
